Le Guess Who 2015 – vooruitblik
Al sinds de eerste aankondigingen, voor de zomer, werk ik mij gestaag door de playlijst van LeGuessWho. Het is weer een overdonderende mix van totaal onbekende bandjes, obscure classics, vergeten helden, mustsees, en ongrijpbare genre-overstijgingen. Vind daar je weg maar eens in. Mijn voorbereiding leidt – net als vorige jaren – weer tot een volstrekt onhaalbaar schema en pijnlijke keuzes, maar die zal ik ter plekke wel maken. Dat is voor later, nu is er nog ruimte voor een brede scan van het waanzinnige programma dat LGW15 ons biedt.
Onderstaand overzicht is natuurlijkveel en veel te breed om een houvast te kunnen bieden. Dat is niet erg; doe er je voordeel mee, maar maak vooral je eigen keuzes. LeGuessWho is een ontdekfestival, waar je zaaltjes met onbekende artiesten moet binnenlopen om je te laten verrassen en overdonderen. Dat kan overal gebeuren. Blijf dan ook niet treuzelen op de roltrappen van TivoliVredenburg, maar loop ergens binnen voor iets waar je nooit van hebt gehoord, of spring op de fiets voor ontdekkingen in De Helling, Ekko, DBs, Leeuwenbergh en waar al niet meer. Treur niet om wat je mist maar ervaar ten volle dat wat je ziet. Je weet niet wat je meemaakt.
Donderdag
Ik vind de donderdag eigenlijk de meest interessante dag van deze LGW-editie – of misschien moet ik zeggen: vandaag ga ik mijn weg nog wel vinden, hierna weet ik het steeds minder zeker. Ik begin meteen bij de aftrap van het festival met Hildur Gudnadottir, een zeer begaafde en intrigerende IJslandse celliste, speelt nog in de Janskerk ook, dus dat belooft een sfeervol begin. Vervolgens kun je blijven zitten voor Julia Holter, die al veel indruk maakte met haar prachtige recente album Have you in my wilderness. Holter in de Janskerk heeft alles in zich voor wat heel hoog in de jaarlijstjes van concerten kan eindigen. The Notwist is een belangrijke en ontzettend goede Duitse band, ooit punk, maar nu als genreoverstijgende band haast niet te vangen. Live (en op plaat) zit dit vol met ongelooflijk veel detail. Op Motel Mozaique eerder dit jaar een hoogtepunt, in de grote zaal van Vredenburg kan dat haast alleen nog maar beter uitpakken. Tegelijk speelt dan echter ook Saltland, een nieuwe band rond Becky Foon, die we vorig jaar al zagen met het prachtige Esmerine, en in die sfeer moet je het ook zoeken.
Ik ben daarna héél benieuwd naar Faust. Dit is een Duitse grootheid uit de krautrock, feitelijk een voorganger van de Einstürzende Neubauten, maar ook van bands als Flaming Lips of Radiohead. Gek genoeg ooit door popjournalist Uwe Nettelbeck opgericht om groter te worden dan Beatles en Stones, maar dat kwam niet helemaal van de grond. Faust is veel experimenteler, meer een Gesamtkunstwerk in de traditie van Fluxus. Tegenwoordig nog half de band die het ooit was, maar nog steeds vreemd en intrigerend, luister maar eens naar nieuwe plaat Just Usof zie dit filmpje uit Parijs: https://www.youtube.com/watch?v=ee5IS_woEbw. Onlangs was voorman Jean Hervé Péron ook te zien in de Canvasconnectie, zie http://www.canvas.be/de-canvasconnectie/2015-najaar/faust.
Daarna ligt het voor de hand om naar Ought te gaan. Eén van de meest intrigerende bands van nu, uit Montréal. Vorig jaar geen doorkomen aan in Ekko, nu wat groter geboekt in de Pandora. Eerder dit jaar in Bitterzoet capabel en vol belofte, maar er zit nog veel meer in. Ook zeer aan te raden is OM, met leden van Sleep en daarop voortbouwend in een soort van boedhistische metal. Twee jaar geleden op LGW verbluffend goed.
Notwist op Motel Mozaïque 2014
Het programmaa van LGW concentreert zich vooral op deze eerste dag in het monstrum TivoliVredenburg, wat met LGW weliswaar ook buiten de zalen wat aan sfeer wint, maar als je er even uit wilt dan moet je zeker naar The Homesick, Woods on Fire of naar Rats on Rafts. The Homesick viert momenteel een zegetocht langs de popronde, Rats on Rafts is de redding van Rotterdam, en blies daartoe eerder Motel Mozaique helemaal omver. Woods on Fire is een zeer veelbelovende band uit Utrecht, in de traditie van Radiohead. Opgeteld is dit toch mooi de nieuwe voorhoede van de leukste en beste Nederlandse bands van nu.
En dit is nog maar het begin! Bovenstaande is in zichzelf al een geniaal programma, maar de echt drukke dagen moeten nog komen… een slijtageslag tekent zich al af.
Vrijdag
Ik ben wel zeer onder de indruk van wat ik hoor van Mirel Wagner, een Fins-Ethiopische zangeres met een Cohenesk diep doorvoeld stemgeluid, ondanks dat ze nog erg jong is. We zitten dan weer in de Janskerk, dus potentie voor een sfeervol hoogtepunt van LGW. Circuit des Yeux is een stuk bevreemdener, met als eerste referentiepunt Antony & the Johnsons. Experimenteel, kwetsbaar en mooi. Berichten hierover van afgelopen editie van Incubate maken zeer nieuwsgierig.
Daarna ben ik wat onbestemd, misschien een goed moment voor een retourtje DBs voor het knetterende black/trashmetal-programma dat aldaar door Terzij de Horde wordt gecureerd. Metal van een hogere orde. Of juist de andere kant op, in De Helling, voor The Crazy World of Arthur Brown, dat alle elementen bevat voor een grandioze mislukking waar je bij had moeten zijn. Voor wie het rustiger zoekt is Bob Forrest een zekerheidje, prachtige americana/folk van voormalig multidruggebruiker en zanger van Thelonious Monster.
Steviger keuzes volgen daarna, met min of meer tegelijk Evil Superstars en Chelsea Wolfe. Evil Superstars is de reünie van één van de toonaangevende bands uit de Belgian Breeze van de jaren negentig, Chelsea Wolfe is de keuze van nu, een industrial front in de stijl van de Swans. Daarna is het snel omschakelen naar Vietcong, artpostpunk tussen grillig en verpletterend machinaal in. Afpilsen kan met A Place to Bury Strangers, een klassieker in het hoekje van Jesus & Mary Chain en Suicide, misschien kunnen ze het nog. Intrigerender vind ik Virus, een duister industrial/doom/darkjazzmetal collectief uit Noorwegen. Not for the faint at heart.
Dit programma is geenszins een gegeven. Postpunkers Protomartyr en Metz brachten dit jaar beide goede platen uit, wat brengt dat live? Pianist Lubomyr Melnik kan wellicht betoveren als de Canto Obstinato. Aluk Todolo belooft snoeiharde texturen. Enzovoorts enzovoorts…
Zaterdag
De kans is klein dat ik na voorgaande dagen op zaterdag nog heel fris ben, maar toch zijn we dan pas halverwege. Geen tijd voor rust: na de enorme platenbeurs in de Jaarbeurs en LeMiniWho in de Voorstraat moeten we er ook voor het LGW-programma weer vroeg bij zijn, voor The Myrrors, die monumentale psychrock neerzet en daar in de Pandora helaas maar een goed half uur de tijd voor heeft. Schandalig kort eigenlijk. Destroyer is dan zo’n beetje de hoofdact van het festival, maar daar kan ik echt geen klik mee krijgen, begrijp ik blijkbaar niks van.
Even later bij Magma kan het veel kanten op. Ik vind het lastig om hier op voorhand van overtuigd te zijn, maar intussen krijg ik echt zoveel dwingende adviezen van verstandige mensen (vooral op grond van Roadburn, een paar jaar geleden), dat ik hier toch zeker wel naar toe wil. Daarna even kiezen tussen Shabazz Palaces, de toekomst van de hiphop, en Kodiak Deathbeds, een nieuwe akoestische folkband rond Amber Webber (Lightning Dust, Black Mountain). De echte hoofdact van het festival is natuurlijk Sunn O))), waarvan de helft Steve O’Malley hier vorig jaar al hard ging, maar die er dit jaar nog een flinke schep bovenop gaat doen.
Stephen O’Malley van Sunn O))), vorig jaar op LGW
Vanaf middernacht nog voldoende kans om nog even stevig tekeer te gaan. Bo Ningen is al een mooie test voor nieuwe geluidslekken in TivoliVredenburg, The Drones maakt subtielere, door Cave geïnspireerde darkwave, en HO9909 zal ons net als op Lowlands stevig bij de strot grijpen met zijn stevige hiphoppunk. Ook Total Control uit Melbourne staat hoog op mijn lijstje, met aantrekkelijke darkwave à la Suicide; dat krijgt men daar in Australië blijkbaar in de buidel al mee. Laat in de nacht komt dan nog de samenwerking tussen Adrian Sherwood en Disappears, een tamelijk onwaarschijnlijke maar intrigerende combinatie van de master of dub met de duistere textuurmuzikanten. Kamasi Washington hou ik onder voorbehoud; zonder twijfel heel erg goed en een aanstormende grootheid, maar ook weer niet echt mijn ding.
Zondag
Ook al zal de vermoeidheid hier en daar wat toeslaan, het programma van de laatste dag is meer dan interessant genoeg om ons er doorheen te slaan. Het begint al op tijd, op zondagmiddag. Big|Brave is bruut zware kost in lijn met Swans. Tegelijkertijd speelt de gereanimeerde Nick Garrie met een oude klassieker die iedereen was vergeten, behalve curator Jacco Gardner en de programmeurs van LGW. Het meest interessant op zondagmiddag is misschien wel Gaye Su Akyol, prachtig bezwerende zang op een mix van zwoele jazz en psychedelica. In de Hertz-zaal speelt intussen nog een hele trits Libanese muzikanten, interessant om even binnen te lopen en wellicht bevangen te worden door muzikale kruisbestuivingen.
Föllakzoid is Chileense krautrock volgens het boekje, met heerlijk lange spacy nummers, zoals we twee jaar geleden ook al konden horen en zien. The Necks is wel een heel unieke band uit Australië, met enorm lange, haast geïmproviseerde structuren op basis van piano. Treedt niet vaak op, hier kijk ik erg naar uit. Goatsnake dan om weer even adrenaline te tanken, en daarna snel door naar Ariel Pink, die vorig jaar indruk maakte en verwarring zaaide met zijn meesterlijke plaat pom pom pom. Ariel Pink is misschien wel de meest archetypische LGW-band, want al het eclectische van dit festival zit er in vervat. De onmisbare afsluiter Deerhunter is echt heel prachtig. Ook al weer zo’n echte LGW-band: onvoorspelbaar, gek en geniaal bij elkaar, met bovendien een prachtige nieuwe plaat in de zak. Dit wordt geheid nog een laat hoogtepunt van het festival.
Succes er mee allemaal, en ongetwijfeld tot ziens op het mooiste festival ter wereld, gewoon hier in ons eigen stadsie.
Selda, vorig jaar op LGW
– Zie hier de tien tips van 3voor12.
– Tips van De Kettingzaag: deel 1 en deel 2.
– De tips van Never Mind the Hype.
– Kindamuzik heeft twee categorieën: oude pioniers en nieuwe acts.
– Preview van The Quietus.
– The 405 preview
– Drowned in Sound.
darthfaber 